Alle Belgische Formule 1-coureurs: samenvatting en top 10 (2023)

Alle Belgische Formule 1-coureurs: samenvatting en top 10

Belgen hebben de afgelopen decennia veel Formule 1-coureurs bewonderd. De beste Belgische Formule 1-coureur is natuurlijk Jacky Ickx met acht GP-overwinningen.

Het was niet eenvoudig om teksten en afbeeldingen te vinden van de 21 Belgische Formule 1-coureurs, sommigen lijken bijna vergeten in de tijd. We proberen ze in ieder geval uit de vergetelheid te halen.

Als u meer informatie heeft over minder bekende chauffeurs, horen we dat graag:infotie@dutchmultiemedia.nl.

Het bijzondere is trouwens:Met Norris, Verstappen en Stroll, drie semi-Belgische Formule 1-coureurs: "Het is toeval!"Kijk en lees meer...

Nahier ->>> meer over Belgen en BelgiëInhier ->>> meer over Formule 1op deze site...

21) Karl von Tornaco

Brussel, 7 juni 1927 - Modena, 18 september 1953
(1 auto)

'Baron' / 'gladde en sexy Charles de Tornaco'De Tornaco eindigde als zevende in de Formule 1 van België Grand Prix van 1952 met een Ferrari 500WM.

In 1953 eindigde De Tornaco als negende in de 24 uur van Le Mans in een Jaguar.

Tijdens de kwalificatie voor de Grand Prix van Modena rolt hij over zijn auto en loopt hij ernstig hoofd- en nekletsel op. Helaas waren de medische voorzieningen toen niet zo goed als nu.

Als gevolg hiervan sterft Charles de Tornaco in een privé-personenauto op weg naar het ziekenhuis. Toen was ik nog maar 26 jaar oud.

De Tornaco was mede-oprichter van Ecurie Belgique, later Ecurie Francorchamps. Met dit team reed hij het grootste deel van zijn racecarrière in Ferrari's.

Zijn vader was een van de vroege pioniers in de Belgische autosport en nam deel aan tal van baanbrekende uithoudingsraces. Hij eindigde als derde in de eerste 24 uur van Le Mans in 1923 en werd het jaar daarop opnieuw derde in de eerste 24 uur van Spa.

Toen hij kort na het einde van de Tweede Wereldoorlog aan de universiteit van Louvian studeerde, was hij bevriend met Jacques Swaters en Andre Pilette, zoon van Indy 500-coureur Theodore.

Samen zwierven de drie vijftigers over de landwegen als rijkelui in supercars. Vooral Swaters, die na zijn dood in de oorlog het aanzienlijke fortuin van zijn overleden vader erfde, had een portemonnee die groot genoeg was om zijn rechtenstudie op te geven en zijn eigen garage in Brussel te openen.

Nahier ->>> meer.

Verhier ->>> alle dodelijke ongevallen in de Formule 1, de eerste 27op deze website.

20) André Milhoux

9 december 1928
(1 auto)

André Milhoux deed mee aan de Duitse Grand Prix van 1956 voor het Gordini-team, maar stopte na 15 ronden vanwege motorschade.

Milhoux leefde in 2014 en woont in het zuiden van Frankrijk. Zijn beste resultaat is een overwinning in de Mille Miglia van 1953. De Mille Miglia, duizend mijl, was een uithoudingsrace in Italië, die tussen 1927 en 1957 24 keer werd verreden.

Zijn ware liefde was echter motorfietsen en André won de Moto Cross of Nations in 1948. Hij zette een familietraditie op het gebied van motorrijden voort.

Zijn vader, René, was meervoudig snelheidsrecordhouder in de jaren 1930. Zijn grootvader Jules Milhoux vestigde in het begin van de 20e eeuw ook verschillende snelheidsrecords over land.

André's vader had ook invloed op de literatuur. Kuifje's schepper, Hergé, was een vriend en bewonderaar van René en noemde Kuifje's hond Milou in het Frans, Bobby voor ons, naar René.

Verhier ->>> de verschillende uitslagen van MilhouxIk ben aan het autorijden.

19) Cristiano Goethals

Jonkheer Christian Roger Xavier Marie Joseph Ghislain Goethals
Heule, 4 de agosto de 1928 – Gullegem, 26 de febrero de 2003
(1 auto)

In de jaren vijftig nam Goethals als liefhebber deel aan autoraces achter het stuur van een Porsche Spyder. Zijn beste resultaten zijn een tweede plaats in de 1500cc-klasse in Reims in 1956 en een eerste plaats in dezelfde klasse in Forez in 1957.

Hij kocht een Cooper Cooper T43 met een Climax-motor, waarmee hij in 1958 in de Formule 1-competitie van de Duitse Grand Prix reed, maar gaf het op. Dit is nog steeds zijn enige deelname

In 1959 reed hij de 1000 km van de Nürburgring. Hij eindigde als vijfde in de 1000 km van Buenos Aires in 1960 en als tweede in de Grand Prix van Spa. Kort daarna stopt hij met rennen.

Kijk hierDe 40 landen met de meeste punten in de Formule 1.

18) Roger Laurent

Luik, 21 februari 1913 - Ukkel, 6 februari 1997
(2 rassen)

Laurant was zowel motorrijder als racer. In het Grand Prix-motorsportseizoen van 1949 deed hij mee aan de Belgische Grand Prix op een Moto Guzzi.

In 1952 deed Laurant mee aan twee Grand Prix-races voor de teams Hersham en Walton Motors en Ferrari, waar hij geen punten scoorde.

Op 22 juni 1952 nam hij deel aan de Grand Prix van België, waar hij als 12e eindigde. Later dat jaar nam hij ook deel aan de Grand Prix van Duitsland en eindigde op een mooie zesde plaats.

Hij nam ook deel aan zes niet-kampioenschapsraces en won de voorlaatste Finse Grand Prix in 1952 (Eläintarhanajot in Eläintarharata in Talbot-Lago).

17) Arthur-erfenis

Haine-Saint-Paul, 1 november 1898 – Aldaar, 23 februari 1960
(2 rassen)

In 1952 en 1953 nam Arthur Legat deel aan zijn thuisrace voor Team Veritas, maar scoorde niet.

Eigenaar van een garage in Haine-St-Pierre, hij was een groot voorstander van gevaarlijke races op de openbare weg van Chimay. Hij nam deel aan 25 en won de Grand Prix des Frontières in Chimay in 1931 en 1932 in een Bugatti.

Na in een Amilcar te hebben gereden, behaalde Legat in 1931 en 1932 back-to-back overwinningen op Chimay in een Bugatti T37A.

Hij keerde terug toen de Europese racerij uit de diepten van de Tweede Wereldoorlog tevoorschijn kwam en kocht in 1951 een Duitse Veritas Meteor. Naast zijn jaarlijkse uitje in Chimay, racete hij met de auto tijdens de Belgische Grand Prix van 1952 en 1953.

16) Jorge Berger

Sint-Jans-Molenbeek, 14 september 1918 – Circuit Nürburgring, 23 augustus 1967
(2 rassen)

Berger deed mee aan twee races (de Grand Prix van België van 1953 en de Grand Prix van Frankrijk van 1954) voor het Gordini-team.

In de jaren vijftig nam Berger aanvankelijk deel aan een Formule 2-auto, een door BMW aangedreven Jicey. Hij werd derde in de Grand Prix des Frontières de Chimay. In 1953 reed hij voor het Simca-Gordini-team en eindigde als vijfde op hetzelfde circuit.

Berger rijdt in dezelfde auto (een 1,5-liter 4-cilinder Gordini Tipo 15) tijdens de Belgische Grand Prix. Hij moet na drie ronden stoppen, maar door een motorstoring.

Georges Berger sterft in een Porsche 911 tijdens de 84-uurs wegmarathon van 1967 op de Nürburgring.

14) Felipe Adams

Moeskroen, 19 november 1969
(2 rassen)

Adams begon op twaalfjarige leeftijd met karten. In 1984 stortte hij zich volledig in de autosport. In 1992 deed Adams mee aan het Britse Formule 3-kampioenschap en eindigde als tweede overall voor het seizoen.

Hij rijdt in een Bowman Racing Ralt RT33 met een VW Speiss-motor. Adams komt in 1993 in de Britse Formule 2-serie en wint het kampioenschap.

In 1994 reed Philippe Adams twee races voor het Lotus-team en betaalde hij het equivalent van € 250.000 aan geleend privégeld. Hij hoopt zichzelf in de schijnwerpers te zetten en zo sponsors binnen te halen. Bij de Grand Prix van de Formule 1 van België ging hij echter van de baan.

Bij de Portugese Grand Prix Formule 1 moest Adams genoegen nemen met plaats 16. Door zijn resultaten in de Formule 1 veilig te stellen en door sponsoring heeft hij € 175.000 terugverdiend.

De rest betaalde ik in tien jaar. Blijf werken zoals iedereen.

Adams werkt momenteel als autoverkoper bij Seat.

14) Vage bal

Brussel, 26 juli 1942
(4 rassen)

Tussen 1974 en 1977 nam Pilette deel aan vier Grands Prix voor de teams Brabham en BRM, maar scoorde niet.

Zoon van André Pilette en kleinzoon van Théodore Pilette, hij volgt het familiepad. Hij begint zijn carrière door vele kartraces te winnen voordat hij naar Engeland wordt gestuurd om naar de Jim Russell Racing School te gaan.

Door deze ervaring kan hij deel uitmaken van de cast van de film Grand Prix van John Frankenheimer. Later rijdt hij ook in de film Le Mans met Steve McQueen.

Pilette reed in 1963 en 1965 voor Carlo Abarth. In 1967 startte hij voor het Belgische VDS-team. Hij won het Europese Formule 5000-kampioenschap in 1973 in een Chevron B24 en opnieuw in 1975 in een Lola T400.

Teddy Pilette doet ook mee aan de Formule 5000 in de Verenigde Staten. Hij doet ook drie pogingen tot de Indy 500. Pilette probeert zich te kwalificeren voor de Indianapolis 500 van 1977, maar doet niet mee.

Hij reed in 1981 in de CART Championship-autorace op Watkins Glen International, maar stopte na 14 ronden met een defecte versnellingsbak. Het zou zijn enige start in een kampioensauto zijn, aangezien hij zich niet kwalificeerde voor de Indianapolis 500 uit 1982 en de Indianapolis 500 uit 1983.

In 1977 verzekerde Capparelli dat Pilette met de'Dood gaan'Het BRM-team racet in de Formule 1. Het jaar daarop racet het ook in het Aurora AFX Formule 1-kampioenschap.

In de sportwagendivisie won Pilette in 1978 de 24 uur van Spa in de laatste race op het lange parcours in een Ford Capri.

In 1992 richtte hij het Formula Ford Pilette Speed ​​​​Tradition-team op in Europa. Pillete bouwt in 1994 zijn eigen Formule 3-auto, de Pilette F.3, en rijdt samen met Paolo Coloni in het Duitse Formule 3-kampioenschap.In september 2013 werd hij verkozen tot Vice President van de Grand Prix Drivers Club.

Website: http://www.teddypilette.com

13) Eric van de Poele

Verviers, 30 september 1961
(5 rassen)

Bijnaam: Kuifje

In het seizoen 1991 mocht Van de Poele een plek in de Formule 1 innemen bij het nieuwe Modena Lamborghini-team. Het jaar wordt teleurstellend, Van de Poele zal zich maar één keer kwalificeren.

Bij de Grand Prix van San Marino lijkt hij op weg naar de vijfde plaats (en twee punten) tot de laatste ronde, toen de pomp het begaf en Van de Poele zakte naar de negende plaats (geen punten).

Na één seizoen zit Lamborghini zonder geld en weet Van de Poele een plekje te bemachtigen in het roemruchte Brabham-team, dat al zonder geld en achterstand zit.

Ook hier valt weinig op aan te merken, net als haar teamgenoten Giovanna Amati (de laatste vrouw in de Formule 1) en Damon Hill (de uiteindelijke wereldkampioene).

Van de Poele start in totaal 29 keer in een Grand Prix, maar mag maar vijf keer starten. Hij haat het om in drie van die vijf races te eindigen: een keer negende, een keer 10e en een keer 13e.

Toen Fondmetal Andrea Chiesa in 1992 verliet, nam Van de Poele zijn plaats in. Fondmetal is beter dan Modena en Brabham (die zich kort na het vertrek van Eric terugtrekt uit de F1) en kwalificeert zich drie keer op rij totdat ook Fondmetal geen geld meer heeft.

Website:www.ericvandepoele.com

12) Jacques Swaters

Brussel, 30 oktober 1926 – aldaar, 10 december 2010
(7 rassen)

In 1950 richtten Swaters, Paul Frère en André Pilette de Écurie Belgique op. Swaters reed in een gele Talbot Lago die door Écurie in twee Grands Prix werd gebruikt: de Duitse Formule 1 Grand Prix en de Italiaanse Formule 1 Grand Prix in 1951.

In 1957 stopte Swaters met racen, maar werd teammanager van het Écurie Nationale Belge-team, een fusie tussen Écurie Francorchamps, Écurie Belgique en Johnny Claes' Écurie Belge. Belangrijke coureurs die voor het team speelden waren Olivier Gendebien, Lucien Bianchi en Mauro Bianchi.

Het team was vooral succesvol in enduranceraces, maar nam ook deel aan de Formule 1 met door Maserati aangedreven Emerysons.

Het bleek dat Swaters was misleid om de Emeryson te kopen en de auto's bleken tergend langzaam te zijn. Pas in 1960 wist hij een punt te behalen in het Formule 1 Wereldkampioenschap.

De laatste jaren van zijn leven was hij archivaris van de Jacques Swaters Foundation, die een Ferrari-museum beheert.

11) Pablo Frere

Le Havre (Frankrijk), 30 januari 1917 - Saint-Paul-de-Vence (Frankrijk), 23 februari 2008
(11 rassen)

Frère rijdt in de Formule 1 voor Ecurie Belge (1952), HW Motors (1952 en 1953), Equipe Gordini (1954) en Scuderia Ferrari (1955 en 1956). Het beste resultaat van Frère is de tweede plaats achter Peter Collins in een Lancia-Ferrari tijdens de Belgische Grand Prix van 1956.

In totaal reed hij 11 Grand Prix. Hij werd ook drie keer Belgisch kampioen roeien, vier keer met (1946) en vier keer zonder (1946 en 1947).

Naast de Formule 1 deed Frère ook mee aan de 24 Uur van Le Mans. Frère won de 24 uur in 1960 en werd tweede in 1955 en 1959.

10) Nerveuze Patrick

Patrick Marie Ghislain Pierre Simon Stanislas (Patrick) Nève de Mévergnies
Luik, 13 oktober 1949 - 13 maart 2017
(14 rassen)

Patrick Nève begon zijn Formule 1-carrière in 1976 bij de teams Brabham en Ensign. Zijn jongere broer, Guy, was ook een autocoureur.

Begin jaren zeventig maakte Nève naam als instructeur aan de Jim Russell Racing School. Zo won hij in 1974 het Formule Ford STP-kampioenschap.

Wij hebben enig succes in de Formule Ford en de Formule 3 en Nève stapt over naar de Formule 1 en begint te racen met een Brabham in RAM. In 1976 rijdt hij alleen in RAMBelgische huisarts.

Hij leidt dan een rit voor Ensign (vanFranse huisarts) en in 1977 stapte hij over naar het jonge team Williams GP Engineering met een privé run. Hij is de eerste Williams-coureur.

Nève rijdt in totaal veertien Grand Prix, waarin hij zelfs op tien start. In 1992 kwam zijn jongere broer, Guy, om het leven bij een gruwelijk ongeval op de renbaan van Chimay. Vanwege dit evenement distantieerde Patrick zich voor altijd van racen.

9) Willy Mairesse

Momignies, 1 oktober 1928 - Oostende, 9 september 1969
(13 rassen)

Mairesse nam tussen 1960 en 1965 deel aan 13 Grands Prix voor de teams Ferrari, Ecurie Nationale Belge, Lotus en Scuderia Centro Sud, waarbij hij één podiumplaats en zeven punten behaalde.

Hij begon met racen op 25-jarige leeftijd toen hij werd voorgesteld aan een vriend, Dr. Henry Misonne stapt in een Porsche 356. Je start de race Luik-Rome-Luik en de poging eindigt vanwege een mechanisch defect.

In 1954 deed Willy Mairesse opnieuw mee aan de race met Raymond Pirson in zijn Peugeot 203. Ze eindigden als 28ste en 8ste in hun klasse. In 1955 reed hij opnieuw in de Peugeot 203 met Maurice Desse als passagier. Dit keer eindigde hij als 8e algemeen en wint hij de 1300 klasse.

Mairesse over een nog wildere rijstijl dan Max (Verstappen). De Amerikaanse coureur Peter Jeffrey Revson beschreef ooit het uiterlijk van een racende Willy Mairesse als iemand met het gezicht van de duivel. Hij belichaamde de toewijding en toewijding die Mairesse toonde toen ze achter het stuur van een raceauto stapte.

bron:De beste Belgische coureur Willy Mairesse –GELEIDER

Pedro Resonbeschreef ooit de intensiteit van Mairesse voor een race in Spa, België. Revson keek in zijn auto en zag Mairesse's "gerimpelde" gezicht, insectenwenkbrauwen en ogen die bijna opengespleten waren en van kleur veranderden."Het was bijna alsof ik naar de duivel keek."

De laatste infeliz van burgemeester

Mairesse's laatste grote resultaat was op Le Mans in 1967 toen hij als derde eindigde. Een jaar later kwam er eindelijk een einde aan zijn door ongelukken geteisterde carrière. In een privé Ford GT40 krijgt hij een ernstig ongeval als het slot van de autodeur niet werkt en de deur eraf wordt geblazen.

Mairesse verliest de controle en raakt de muur. Hij liep een ernstige hoofdwond op waardoor hij twee weken buiten bewustzijn was.

Het herstelt nooit volledig. Na een jaar zonder verbetering van zijn gezondheid en zonder uitzicht op een terugkeer naar het racen, pleegde hij in september 1969 zelfmoord in een hotelkamer in Oostende.

8) André Pilette

Parijs (Frankrijk), 6 oktober 1918 - Etterbeek, 27 december 1993
(14 rassen)

Pilette beëindigde zijn Formule 1-carrière in 1951 met een zesde plaats tijdens de Belgische Grand Prix op Spa-Francorchamps in een Talbot-Lago. Hij rijdt in totaal 14 Grands Prix, maar heeft geen enkel seizoen gereden. Hij heeft een gevarieerde carrière in de Formule 1 achter de rug en reed regelmatig voor de teams Connaught, Gordini, Emeryson en Lotus.

Hij scoorde zijn eerste punten tijdens de Belgische Grand Prix van 1956, waar hij als vijfde eindigde in een Gordini. Hij beëindigde zijn Formule 1-carrière in 1964 nadat hij zijn Scirocco-Climax niet had gekwalificeerd voor racen. André Pilette is de vader van Teddy Pilette.

7) Olivier Gendebien

Brussel, 12 januari 1924 – Les Baux-de-Provence, 2 oktober 1998
(15 rassen)

Gendebien is een rijke jongen uit de Solvay-dynastie. Solvay is een Belgische multinational die momenteel actief is in de chemische en kunststoffensector. Hij is een voormalig verzetsstrijder, Congo-veteraan en een gentleman in hart en nieren.

In 1958 won hij met Phil Hill de 24 uur van Le Mans. Twee jaar later doet hij het opnieuw, maar dit keer met zijn landgenoot Paul Frère. Het jaar daarop besluit hij opnieuw samen te werken met Phil Hill, met wie hij later tweemaal de uitputtingsslag wint.

Gendebien krijgt een contract als Formule 1-coureur bij het Scuderia Ferrari-team. Hij zal aan vijftien races deelnemen omdat hij de reserve van Ferrari zal zijn.

In deze vijftien races, verdeeld over drie F1-seizoenen, wist hij echter in totaal zestien WK-punten te scoren, waarvan tien in 1960.

Daarmee sluit hij het jaar in het wereldkampioenschap af op de zesde plaats samen met vaste Ferrari-coureur Wolfgang von Trips.

6) Lucien Bianchi

Milaan (Italië), 10 november 1934 - Le Mans (racecircuit in Frankrijk), 30 maart 1969
(17 rassen)

Bianchi werd geboren uit Italiaanse ouders. Hij kwam als kind naar België toen zijn vader begon te werken voor amateurcoureur Johnny Claes. In 1944 kreeg hij de Belgische nationaliteit.

Bianchi reed zijn eerste Formule 1-race in 1960 met een oude Cooper en kortstondig een Emeryson van de Ecurie Nationale Belge. Andere teams waarvoor hij heeft gereden zijn Lotus, Lola en Emeryson.

Rijd in verschillende disciplines zoals touring, sportwagens en rally's. Hij is ook zeer succesvol in alle disciplines, met als belangrijkste overwinning de 24 Uur van Le Mans in 1968. Hij doet dat aan het stuur van een Ford GT40 samen met Pedro Rodríguez.

In 1968 nam hij met een Citroën DS deel aan de London-Sydney marathonrally. Je staat op het punt om deze te winnen. Zo'n 150 km voor de finish kwam hij frontaal in aanrijding met een voertuig dat niet aan de race deelnam. Dit dwingt hem tot overgave.

In 1969 mocht hij zijn eerste volledige F1-seizoen rijden voor het Cooper-BRM F1-team. Begin 1969 botste hij met zijn Alfa Romeo T33-sportwagen tegen een telefoonpaal tijdens het testen op Le Mans.

Een van de bochten van het circuit van Zolder draagt ​​zijn naam.

Lucien en zijn jongere broer Mauro verschijnen ook in de Franse comedyserie Michel Vaillant. Zij zijn de eerste bestaande motorrijders die in de strip verschijnen.

5) Jérôme d'Ambrosio

Etterbeek, 27 december 1985
(20 rassen)

In 2010 werd D'Ambrosio test- en reservecoureur voor het Renault Formule 1-team. Vrijdag krijgt hij de kans om de laatste vier races van het Formule 1-seizoen 2010 te rijden als testrijder voor het Virgin Racing-team.

Kort na het einde van het F1-seizoen laat D'Ambrosio goede resultaten zien voor zowel Renault F1 als Virgin in de jonge coureur Formule 1-test op het Yas Marina-circuit.

Op 21 december 2010 werd aangekondigd dat D'Ambrosio naast Timo Glock de tweede coureur van Virgin Racing voor 2011 zou worden. Daarmee is hij de eerste Belgische Formule 1-coureur in 17 jaar.

Op 28 november 2011 werd aangekondigd dat D'Ambrosio zijn Marussia Virgin-stoel in 2012 zou verliezen aan de Fransman Charles Pic. Later wordt aangekondigd dat D'Ambrosio testrijder zal worden bij Lotus. Hij is een vervanger voor Kimi Raikkonen en/of Romain Grosjean.

Hij kreeg dat jaar zijn kans bij de Grand Prix van Italië. D'Ambrosio vervangt Grosjean, die voor één race geschorst is na een crash tijdens de Grand Prix van België.

Ondanks een KERS-probleem eindigt hij de race na ronde zes toch als dertiende. D'Ambrosio rijdt sinds 2014 in het elektrische Formule E-kampioenschap.

4) Stoffel Vandoorne

Kortrijk, 26 maart 1992
(42 runs)

In 2016 werd Vandoorne de officiële testrijder van McLaren na de pensionering van Kevin Magnussen. Ter voorbereiding op zijn Formule 1-debuut in 2017 zal hij dit jaar uitkomen in de Japanse Super Formula.

Na een zware crash van McLaren-coureur Fernando Alonso tijdens de eerste Grand Prix van het jaar in Australië, geneest hij niet op tijd voor de tweede race in Bahrein, waardoor Stoffel hem kan vervangen.

Hij debuteerde in de Formule 1 in de tweede race van het seizoen op het Bahrain International Circuit. Hij eindigt als tiende bij zijn F1-debuut, wat het team ook het eerste punt van het seizoen opleverde.

Tijdens het Italiaanse Grand Prix-weekend van 2016 werd aangekondigd dat Vandoorne een contract had getekend om in 2017 voor McLaren te rijden, ter vervanging van Jenson Button. Op 23 augustus 2017 werd aangekondigd dat Vandoorne in 2018 weer voor McLaren zou rijden.

Na tegenvallende resultaten in het seizoen 2018, mede door de slechte eigenschappen van de auto, verliest hij zijn plek aan McLaren-oefenrijder Lando Norris. Vandoorne is nu een Formule E-coureur voor HWA Racelab.

Website: www.stoffelvandoorne.com

3) Johnny Claes

Octave John Claes
Londen, 11 augustus 1916 - 3 februari 1956
(23 runs gelopen)

John Claes de jazzmuzikant

Claes werd geboren in Londen uit een Schotse moeder en een Belgische vader. Hij volgde zijn opleiding in Engeland aan de Lord Williams's School.

In Engeland begon hij trompet te spelen in een jazzband met Max Jones en Billy Mason op piano. In de jaren dertig verhuisde hij naar Nederland, waar hij werkte met Valaida Snow en Coleman Hawkins.

Hij werkt ook met de band van Jack Kluger in België. Hij keert terug naar Engeland en leidt zijn eigen groep, de Claepigeons, die hij in 1942 opneemt. Eind jaren veertig beëindigde hij zijn jazzcarrière en vestigde zich in België als professioneel autocoureur.

heren chauffeur

Claes is een van de "gentleman-coureurs" die na de Tweede Wereldoorlog betrokken waren bij Grand Prix-races. Hij kwam voor het eerst in aanraking met racen in 1947 tijdens de Grand Prix van Frankrijk, waar hij voor Britse coureurs optrad.

Hij debuteerde in 1948 in zijn eigen Talbot-Lago en racete onder de vlag van Ecurie Belge. Claes scoort nooit punten op het wereldkampioenschap. Hij is ook, net als veel van zijn tijdgenoten, zeer actief in niet-kampioenschaps Grand Prix-races en sportwagenraces. Zijn eerste overwinning was in 1950 bij de Grand Prix des Frontières, gehouden op het circuit van Chimay.

Claes is een van de "gentleman-coureurs" die na de Tweede Wereldoorlog betrokken waren bij Grand Prix-races. Hij kwam voor het eerst in aanraking met racen in 1947 tijdens de Grand Prix van Frankrijk, waar hij voor Britse coureurs optrad.

Hij debuteerde in 1948 in zijn eigen Talbot-Lago en racete onder de vlag van Ecurie Belge. Claes scoort nooit punten op het wereldkampioenschap. Hij is ook, net als veel van zijn tijdgenoten, zeer actief in niet-kampioenschaps Grand Prix-races en sportwagenraces. Zijn eerste overwinning was in 1950 bij de Grand Prix des Frontières, gehouden op het circuit van Chimay.

In april 1951 reed Claes tijdens het oefenen in Sanremo, Italië, een menigte aan. Zelf raakt hij niet gewond, maar één omstander komt om het leven en drie omstanders raken ernstig gewond.

In 1952 ruilde hij zijn verouderde Talbot in voor een Gordini en later voor een Connaught. Hij rijdt altijd in de Ecurie Belge-kleurstelling, maar rijdt ook af en toe voor fabrieksteams. Hij rijdt bijvoorbeeld ook voor Gordini en Maserati.

Succes op Le Mans

Cleas wint ook de Rally Luik-Rome-Luik in 1953 en behaalt een klasseoverwinning in de 24 uur van Le Mans in 1954. Hij werkt samen met Pierre Stasse en eindigt als 12e in de 24 uur van Le Mans in 1954 in een Porsche. Samen met landgenoot Jacques Swaters eindigde Claes als derde in de 24 uur van Le Mans in 1955.

Later, in 1955, ging zijn gezondheid achteruit toen hij tuberculose kreeg. Claes verkoopt zijn auto's aan Swaters, die ze samenvoegt met zijn eigen Ecurie Francorchamps tot Ecurie Nationale Belge. Claes bezweek uiteindelijk in Brussel in 1956 op 39-jarige leeftijd aan tuberculose.

Nahier ->>> meer over Johnny Claes.

2) Thierry Boutsen

Brussel, 13 juli 1957

Actieve jaren: 1983 – 1993
Teams: Arrows, Benetton, Williams, Ligier en Jordan
Wedstrijden: 164 (163 starts)
Overwinningen: 3 - Canada (1989), Australië (1989) en Hongarije (1990)
Podium: 15e
Punten: 132
Eerste positie: 1
Snelste ronden: 1

Via de Formule 3 en de Formule 2 kwam Thierry Boutsen in 1983 in de Formule 1 terecht. Hij debuteerde bij het team van Arrows tijdens de Grand Prix van België, waar hij wegens technische problemen moest stoppen. In zijn Formule 1-carrière rijdt hij voor de teams Arrows, Benetton, Williams, Ligier en Jordan.

Boutsen wint met Williams in 1989 zowel in Canada als in Australië, beide in stortregens. In 1990 behaalde hij zijn derde en laatste overwinning in Hongarije, waar hij van start tot finish aan de leiding wist te blijven.

Naast de Formule 1 rijdt hij ook de 24 Uur van Le Mans, bijvoorbeeld voor Porsche en Toyota. Een ernstig ongeval in deze laatste race maakte een einde aan zijn carrière.

Tijdens zijn loopbaan haalt hij zijn vliegbrevet en schaft hij een privéjet aan. Later maakte hij van deze hernieuwde passie een carrière door een vliegtuigverkoopbedrijf op te richten in zijn geboorteplaats Monaco.

Website:www.boutsen.com

1) Jacky Ickx

Jacques Bernhard Ickx
Brussel, 1 januari 1945

Actieve jaren: 1967 – 1979
Teams: Cooper, Ferrari, Brabham, McLaren, Williams, Lotus, Wolf, Ensign en Ligier
Carrera: 114
beleg: 8
Podium: 25
Punten: 181
Poleposities: 13
Snelste ronden: 14

Jacky Ickx is de zoon van autojournalist Jacques Ickx. Hij begon zijn carrière als motorrijder en werd Belgisch kampioen met zijn Zündapp. Daarna stapte hij over op autoracen.

Ickx kreeg in 1969 een contract bij Ferrari en won zijn eerste Formule 1 Grand Prix op het circuit van Rouen. In 1969 reed hij voor Brabham en won op de Nürburgring en in Canada en werd tweede in de wereld na Jackie Stewart.

In 1970 keerde hij terug naar Ferrari. Zijn jaar begon slecht met een zware crash op het Jarama Circuit (Madrid) waar hij bijna levend verbrandde.

In de tweede seizoenshelft wint hij drie races en wordt hij opnieuw tweede in het kampioenschap, dit keer achter Jochen Rindt. Ickx reed in 1971 en 1972 ook voor Ferrari, maar bezorgde het team slechts twee overwinningen.

In die tijd was het gebruikelijk om verschillende kampioenschappen tegelijk te rijden. Als ik alle ronden en kilometers bij elkaar optel die ik in een zeer gevaarlijke tijd over de hele wereld heb gereden, is het een wonder dat ik nog leef!

Jacky Ickx, F1-Podcast Voorbij het netwerk

1973 zou zijn zwanenzang worden met het Italiaanse team dat dat jaar niets deed in de Formule 1 en zelfs een paar races miste om de boel op te lappen. Daarna reed hij onder meer voor McLaren-Ford, Lotus en Ligier, maar won nooit meer.

Recordhouder van Formule 1-overwinningen voor België

Ickx behaalde in totaal acht Formule 1-overwinningen: Frankrijk 1968; Duitsland en Canada 1969; Oostenrijk, Canada en Mexico in 1970; Nederland in 1971 en Duitsland opnieuw in 1972.

Ickx heeft de 24 uur van Le Mans zes keer gewonnen (tussen 1969 en 1982), een record dat pas in 2005 werd verbroken toen Tom Kristensen voor de zevende keer won. Deze zes overwinningen leverden hem de bijnaam op"Meneer Le Mans".

Verhier ->>> alle Nederlandse Formule 1 coureursop deze website.
Verhier ->>> de beste Britse Formule 1-coureursop deze website.
Verhier ->>> de beste Braziliaanse Formule 1-coureursop deze website.
Verhier ->>> alle Spaanse Formule 1-coureursop deze website.
Verhier ->>> de beste Franse Formule 1-coureursop deze website.
Verhier ->>> de beste Duitse Formule 1-coureursop deze website.
Verhier ->>> de beste Italiaanse Formule 1-coureursop deze website.
Verhier ->>> alle Oostenrijkse Formule 1-coureursop deze website.
Verhier ->>> de beste Japanse Formule 1-coureursop deze website.
Kijk hier->>> alle Canadese Formule 1-coureursop deze website.
Verhier ->>> alle Finse Formule 1-coureursop deze website.